Theodoros
(c)image: Giannis Vastardis, National Museum of Contemporary Art, Athens
Sculpture for Public Participation – Participation Prohibited, 1970-2005
Het verzameld werk Manipulations begint in 1970 met de tentoonstelling / het evenement Sculpture for Participation – Participation Forbidden dat plaatsvond aan het Goethe Institut in oktober 1970 en, in een aantal variaties in de vorm van tentoonstellingen en performances, verder zal blijven lopen tot 1983.
Manipulations is een belangrijke halte in het evoluerende parcours van Theodoros’ multidimensionaal oeuvre omdat het werk bovenal een belangrijke verandering aankondigt: de overgang van een meer manuele en puur beeldhouwkundige fase naar een tweede periode die als meer intellectueel omschreven zou kunnen worden. Theodoros blijft uiteraard verkondigen dat hij een beeldhouwer is en geeft via zijn Manipulations (en andere werken) een multidimensionale betekenis aan beeldhouwkunst. Het belangrijkste probleem dat de artiest in Manipulations aankaart is dat van de communicatie met het publiek via beeldhouwkunst en kunst in het algemeen. De artiest is van mening dat de traditionele sociale functie van beeldhouwkunst als een directe bezorger van een boodschap aan het publiek verdwenen is. Hij zoekt naar manieren om de communicatie met het publiek te “herstellen”. Hij creëert performances en omgevingen met als doel de deelname van het publiek te stimuleren en de kijker op een meer energetische manier bij het werk te betrekken, in tegenstelling tot de passieve toeschouwer.
In Manipulations verschijnt en intervenieert de ‘Wapenstok-Fallus’ als een middel voor interventie en communicatie. Beeldhouwkunst contrasteert met media, zoals het geschreven en gesproken woord, het beeld, geluid en de theatrale vertolking met als doel op zoek te gaan naar expressieve gelijkenissen en verschillen tussen de twee communicatiekanalen. Het werk zelf wordt beschouwd als een “open esthetisch voorwerp” en wordt ontleed als een kunstwerk. Manipulations is een toelichting op de kunst zelf, haar sociale functie en haar commercialisering, op de rol van de artiest maar ook op de vooringenomen opvattingen van het publiek over kunst.
Eleni Ganiti, EMST